Van Onzekerheid naar Zelfvertrouwen: Hoe Hulp in Nederland Mijn Toekomst Veranderde
Toen ik uit Oekraïne naar Nederland kwam, had ik geen idee wat me te wachten stond. Alles voelde vreemd: de taal, de mensen, de manier waarop dingen hier geregeld zijn. Ik wist alleen dat ik een manier moest vinden om hier iets op te bouwen, voor mezelf en voor mijn toekomst. Maar eerlijk gezegd? Ik was bang. Alles leek ingewikkeld en bureaucratisch, en ik voelde me totaal verloren.
Wat ik niet had verwacht, was hoeveel hulp ik zou krijgen. In een tijd waarin zoveel wordt gezegd over vluchtelingen en integratie, merkte ik zelf hoe belangrijk het is als mensen je echt willen helpen. Mensen zoals Yuliia van Stenia.. Zij was er niet alleen om me wegwijs te maken in het systeem, maar ook om me moed in te spreken op de momenten dat ik het echt niet meer zag zitten. Dankzij haar werd Nederland niet alleen een plek waar ik moest zien te overleven, maar een land waar ik kansen begon te zien.
Overleven en Opbouwen
Yuliia hielp me met dingen waar ik zelf niet uitkwam. Het erkennen van mijn diploma bijvoorbeeld. Ik wist niet eens waar ik moest beginnen en eerlijk gezegd was ik het bijna opgegeven. Het systeem is ingewikkeld, en zonder haar hulp was ik misschien wel in een eindeloze papierwinkel vastgelopen. Maar ze hield vol, trok me erdoorheen, en uiteindelijk lukte het.
Toen kwam het volgende probleem: werk. Een goed CV maken? Geen idee hoe dat hier moest. Solliciteren in een taal die ik amper sprak? Nog moeilijker. Yuliia liet me zien hoe ik mijn ervaring op een manier kon opschrijven die werkgevers begrepen. Ze gaf me tips over sollicitatiegesprekken en hielp me aan taallessen. Kleine stappen, maar samen maakten ze een wereld van verschil.
Meer dan Werk: Een Gevoel van Ergens Bijhoren
Maar het ging niet alleen om praktische dingen. Door haar voelde ik me minder alleen. Ze gaf me niet alleen informatie, maar ook het gevoel dat ik niet zomaar een vluchteling was, maar iemand met potentie, iemand die hier iets kon bijdragen. En dat veranderde alles.
Nederland voelde eerst als een plek waar ik niets te zoeken had, maar nu begin ik me hier thuis te voelen. Ik begrijp hoe dingen werken, hoe mensen met elkaar omgaan. Ik voel me geen buitenstaander meer. Het gevoel dat ik hier iets kan opbouwen, dat ik niet alleen maar ontvang, maar ook iets terug kan geven, is onbetaalbaar.
De Politiek en De Realiteit
Ik weet dat er veel discussie is over vluchtelingen en integratie. Mensen hebben allerlei meningen over wat er moet gebeuren. Maar ik weet uit ervaring: zonder hulp zoals die van Yuliia was ik nooit zover gekomen. Er wordt vaak gepraat over “zelfredzaamheid”, maar hoe kun je zelfstandig zijn als je nergens de kans voor krijgt? Dingen als diploma-erkenning, taallessen en begeleiding bij werk zijn geen gunsten, ze zijn noodzakelijk als je wilt dat mensen echt meedoen in de samenleving.
Wat Nu?
Nu ik zelf mijn plek begin te vinden, wil ik ook iets terugdoen. Net zoals Yuliia mij hielp, wil ik anderen helpen die in dezelfde situatie zitten als ik. Want ik weet hoe het voelt om hier zonder houvast te zijn. En ik weet hoe belangrijk het is om iemand te hebben die zegt: “Ik help je, we vinden een weg.”
Ik ben Nederland en de mensen die me geholpen hebben ontzettend dankbaar. Dankzij hen ben ik niet alleen iemand die hier woont, maar iemand die hier leeft. En dat is een verschil dat met geen pen te beschrijven is.
Rostyslav
